Παρακολουθούμε τις προσωπικές στιγμές τριών διαφορετικών χαρακτήρων. Και οι τρείς, στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας, παντελώς αδιάφοροι. Στο τρίτο μέρος της ταινίας κάνει ένα ξέσπασμα που ήταν και παρέμεινε ασύνδετο με την υπόλοιπη ταινία αλλά τουλάχιστον την ανέβασε στα δύο αστεράκια.
Ως απάντηση κυρίως στις διάφορες κριτικές που διάβασα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλετε να το κατατάξετε στο Greek Weird, με γεια σας με χαρά σας. Θέλουμε να ονομάζουμε την ουρά του «Κυνόδοντα» νέο ελληνικό κύμα, ευχαρίστως. Προσωπικά, θεωρώ το «Luton» μακριά από αυτό το “κύμα”. Παρόλη τη ψυχρή κινηματογράφηση και τα ξεσπάσματα βίας που μπορεί να έχουν από κοινού, δεν βλέπω ουσιαστικές ομοιότητες μεταξύ τους. Με την ίδια λογική θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλοι είναι επηρεασμένοι από το σινεμά του Χάνεκε. Για να επανέλθω όμως στο «Luton», σίγουρα ανήκει σε ένα είδος ταινιών που μου αρέσουν κι ίσως αυτό να με κάνει πιο αυστηρό απέναντί του. Από ότι κατάλαβα, ο Κωνσταντάτος προσπάθησε να κάνει τον θεατή να βαρεθεί με την ανύπαρκτη πλοκή. Ταυτόχρονα αποστασιοποίησε τους χαρακτήρες του κάνοντάς τους αντιπαθείς και αδιάφορους. Με αυτό τον τρόπο θέλησε να αυξήσει τον αντίκτυπο που θα έχει το βίαιο 10λεπτο στον θεατή και πέτυχε. Μόνο που αυτό δεν αρκεί. Ξαφνικά όλο το ενδιαφέρον του θεατή μεταφέρετε σε αυτό το 10λεπτο και αυτό είναι που αποτελεί τον πυρήνα της ταινίας. Εκ της φύσεώς του λοιπόν, εγείρει ερωτήματα. Τι συνέβη; Πως συνέβη; Τι σχέση είχαν μεταξύ τους; Όταν η προσοχή του θεατή στραφεί εκεί, λογικό είναι να χρειάζονται απαντήσεις σε απαραίτητα ερωτήματα ώστε να δέσει η πλοκή. Δεν είναι ερωτήματα όπως αυτά των ανοιχτών φινάλε που ο καθένας τα διαβάζει όπως θέλει αλλά θεμελιώδη ερωτήματα για την ανάπτυξη της πλοκής και των χαρακτήρων. Αν αυτά παραμείνουν αναπάντητα, το ενδιαφέρον του θεατή ξεφουσκώνει. Στην τελική, ναι, κατάλαβα τι θες να πεις με την ταινία σου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βάραγα το κεφάλι μου με την παλάμη μου όταν είχε περάσει μία ώρα και ακόμα δεν είχα δει ούτε μισό λεπτό που να μου τραβήξει την προσοχή.
Από την άλλη για να άρεσε τόσο πολύ στους κριτικούς, ίσως να είμαι υπερβολικός, ίσως να ήθελα κάτι παραπάνω από μια ταινία που έδειξε ότι μπορεί να μου τα προσφέρει. Και για να είμαι απόλυτα δίκαιος, μιας και είναι ντεμπούτο, ο Κωνσταντάτος αφήνει πολλές ελπίδες για το μέλλον.